ما روی زمینی زندگی میکنیم که کوه هایی توش وجود دارن که انسان جلوش مثل یه مورچست و نقاطی از اقیانوس وجود داره که ما هرگز نمیتونیم ببینیمش و خیلی عمیق تر از تصورات ماست و همه اینا فقط روی پوسته زمینه، و خود زمین بسیار بزرگتر از ایناست و زمین ما فقط یه سیاره کوچولو از منظومه شمسیه در مقایسه با مشتری زمین ما مثل یه مورچست جلوی یه آدم و خورشید ما اونقد بزرگه که 1.3 میلیون زمین رو تو خودش جا میده و تمام این منظومه شمسی و خورشید غول پیکر ما فقط یه گوشه پرت از یه بازو از کهکشان راه شیریه کهکشان ما خیلی بزرگه اما همین کهکشان راه شیری فقط یکی از میلیاردها میلیارد کهکشان توی کیهان ماست و منظور از کیهان فقط بخشی از جهان قابل مشاهده است و احتمال اینکه کیهان ما تنها کیهان موجود در هستی نباشه وجود داره و همین کیهان ما هر لحظه در حال منبسط شدنه با این حساب تو انسان کوچیک که جلوی جهان هستی به این بزرگی حتی اندازه یدونه اتم از بدن خودت هم نیستی به خودت میگی اشرف مخلوقات؟ و برای خودت توهمی به اسم خدا درست میکنی که هر لحظه تورو نگاه میکنه تا ببینه یه موقع شراب نخوری یا زنا نکنی ؟؟ خنده دار نیست برای خودت؟
این ۵ مورد، مهمترین مواردی است که به اونها رسیدم، و برای تغییر؛ باید از این چرخه دوری کرد. اسم اون رو «چرخه ابتذال» گذاشتم. ابتذالِ اهمیت: جامعه ما در نقطهای قرار داره که جای مسائل مهم با مسائل بیاهمیت تغییر کرده. مواردی که نیاز به واکنش داره، جامعه واکنش درستی نشون نمیده، و مواردی که نیاز به واکنش نداره، بیشترین واکنش رو دریافت میکنه. هر فرد، رسانه، کانال، صفحه، تبدیل به خبرگزاری شده. هر موردی در روز، تبدیل به خبر میشه. جامعه با انبوهی از موضوعات مختلف روبرو میشه، که در مورد اونها کلی بحث شکل میگیره، و این دایره دائم بزرگتر میشه و افراد بیشتری درگیر این ابتذال میشن. ابتذالِ جزئیات: وقتی جامعه به «ابتذالِ اهمیت» رسید، از دلِ اون به «ابتذالِ جزئیات» میرسه، حالا نه تنها ما با چیزهای «بیاهمیتی» که «مهم شده» طرف هستیم، بلکه وارد موشکافی این موارد شدیم و چسبیدیم به جزئیات بیارزش، و داستانها و حاشیههای مختلف ازش بیرون میکِشیم. ابتذالِ غُر: هر آدمی به بعضی از مسائل زندگیش غُر میزنه و چیز عجیبی نیست. اتفاقی که در جامعه ما افتاده، غُر زدن تبدیل به رفتار و فعالیت همیشگی شده. ما سالهاس...
👌
پاسخحذف